درمان پوسیدگی های عمیق
کودکان و بزرگسالان جوانی که مراقبت‌های دندانی اولیه و کافی را دریافت نکرده‌اند و بهداشت دهانی کافی ندارند اغلب دارای پوسیدگی‌های عمیقی در دندان‌های شیری و دائمی خود هستند. بسیاری از این ضایعات بر اساس رادیولوژی، به عصب بسیار نزدیک‌اند و یا اینکه عصب دندانی را درگیر کرده‌اند. حدود ۷۵ درصد از دندان‌های دارای پوسیدگی عمیق در معاینات بالینی، دارای اکسپوژر عصب بوده‌اند. بیش از ۹۰ درصد دندان‌های بدون نشانه‌های بیماری، پوسیدگی‌های عمیقی دارند که می‌توانیم بدون اینکه عصب باز شود، آنها را توسط تکنیک‌های درمان غیرمستقیم عصب، با موفقیت درمان کنیم. این روش را در اینجا توصیف کرده‌ایم. (درمان پوسیدگی‌های عمیق)
اگر می‌توانستیم باز شدن عصب ناشی از برداشت اولیه پوسیدگی را با نتایج خوب و پایدار درمان کنیم، یک مشکل بزرگ در دندانپزشکی حل می‌شد. اما متاسفانه درمان باز شدن عصب در دندان‌های زنده، – خصوصاً در دندان‌های شیری – کاملاً موفقیت آمیز نبوده است. به همین دلیل است که درمانگران تا جای ممکن از باز شدن عصب حین برداشت پوسیدگی‌ها پرهیز می‌کنند.
درمان غیرمستقیم عصب دندان (حذف پوسیدگی‌های درشت یا درمان غیرمستقیم عصب دندان)
روشی وجود دارد که در آن، فقط پوسیدگی‌های درشت برداشته می شود و حفره موجود برای مدت زمان معینی با یک ماده زیست سازگار پر می شود؛ این روش، درمان غیرمستقیم عصب دندان نامیده می‌شود.
درمان غیرمستقیم عصب دندان یک روش نوین نیست اما اخیرا دوباره مورد توجه واقع شده است.مطالعات لابراتواری و شواهد کلینیکی مطلوب، کاربرد روتین این روش را توجیه می‌کند. این روش مناسب دندان‌هایی با پوسیدگی‌های عمیق است که بدون نشانه های دردناک برگشت ناپذیر هستند.
روش بالینی مستلزم انجام موارد زیر است: برداشتن پوسیدگی‌های درشت و در عین حال باقی گذاشتن مقداری پوسیدگی روی شاخک‌های عصب برای اجتناب از باز شدن عصب دندان. دیواره‌های حفره به ساختار دندان سالم گسترش داده می‌شوند چون وجود مینا و عاج پوسیده در مارژین‌های حفره، مانع از سیل مناسب (بسیار مهم) ترمیم می‌شود. لایه نازک باقیمانده پوسیدگی‌ها در قاعده حفره با بیس زیست سازگار پوشانده می شود و با یک ماده ترمیمی موقتی بادوام پر می شود.
